بیماری های پوستی در واژن یا آلت تناسلی و نواحی اطراف آن سبب ایجاد زخم های دستگاه تناسلی می شوند. این زخم ها معمولاً از طریق تماس جنسی واژینال، دهانی یا مقعد انتقال می یابند و در مقعد و پوست اطراف آن نیز زخم هایی ایجاد می کنند.گاهی این زخم ها می توانند پر از مایع و گاهی خشک باشند.
زخم های دستگاه تناسلی معمولاً در اثر عفونت های مقاربتی مانند تبخال تناسلی، سفلیس و به ندرت بیماری شانکروئید ایجاد می شوند.
سفلیس شایعترین بیماری دستگاه تناسلی در مردانی است که با همجنسان خود رابطه جنسی دارند. بیماری مونو نوکلئوز (Mononucleosis) یکی از بیماری های نادری است که از طریق رابطه جنسی انتقال می یابد.
زخم های ناحیه تناسلی ممکن است در اثر بیماری های التهابی (التهاب ناشی از پاسخ ایمنی غیر طبیعی مانند پسوریازیس، آرتریت روماتوئید، لوپوس)، تروما (ضربه) و حساسیت نسبت به محصولات مراقبتی پوست ایجاد شوند.
فاكتورهاي خطر ایجاد زخم دستگاه تناسلي همانند فاكتورهاي بیماری مقاربتی است. این موارد شامل رابطه جنسی غیر ایمن، ختنه نشدن و تعدد شریک جنسی می باشد. زخم های دستگاه تناسلی ناشی از بیماری های التهابی ممکن است بین اعضای خانواده نیز انتقال یابد.
بیماری مقاربتی از راه جنسی در نتیجه تماس جنسی بدون کاندوم سرایت می کند. در رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنید این کار خطر ابتلا را کاهش می دهد.
زخم های دستگاه تناسلی به طرق مختلف تظاهر می یابند. این زخم ها می توانند به صورت برآمدگی یا بثوراتی در پوست یا به صورت ورم غددکشاله ران یا تب نمایان شوند. پزشک با معاینه زخم هایتان شما را تحت درمان قرار می دهد. در برخی موارد لازم است زخم هایتان را آزمایش کند تا مطمئن شود به بیماری مقاربتی مبتلا هستید یا نه.
درمان به علت ایجاد زخم بستگی دارد. بیماری مقاربتی معمولاً با قرص آنتی بیوتیک یا داروهای ضد ویروسی درمان می شوند. اگر بیماری التهابی داشته باشید احتمالا به پماد یا آمپول احتیاج دارید. برخی زخم های دستگاه تناسلی به خودی خود بهبود می یابند اما همچنان ممکن است منجر به عفونت جدی شوند. پزشک، شما را از راه های مراقبت و پیشگیری مطلع می سازد و سایر آزمایشات را جهت درمان بررسی می کند.
سیده طاهره میرصالحی
کارشناس زیست شناسی و کارشناس ارشد بیوشیمی
دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی