بیماری کرون: تشخیص و مدیریت

بیماری کرون یک بیماری التهابی مزمن است که دستگاه گوارش را درگیر می کند.

این بیماری ممکن است منجر به ضایعات گوارشی از دهان تا مقعد و عوارض خارج روده ای شود.

شیوع بیماری کرون در بزرگسالان و کودکان در حال افزایش است.

پیش زمینه ژنتیکی و عوامل محیطی مستعد کننده که منجر به ابتلا به این بیماری می شوند شناسایی شده اند.

علائم رایج این بیماری شامل اسهال، درد شکم، خونریزی معده، تب، کاهش وزن و خستگی می باشند.

معاینه فیزیکی (شامل معاینه آنورکتال) باید جهت بیماران اورژانسی که نیاز به مراقبت فوری دارند انجام شود و درصورت شناسایی بیماران با بیماری کرون، باید عوارض خارج روده ای هم در نظر گرفته شود.

ارزیابی آزمایشگاهی اولیه التهاب را بررسی میکند و بیماران را بر اساس تشخیص های افتراقی تفکیک می کند.

اندازه گیری کالپروتکتین مدفوع جهت رد این بیماری در بزرگسالان و کودکان استفاده می شود.

آندوسکوپی و تصویربرداری جهت تایید تشخیص بیماری و تعیین میزان درگیری بیماران استفاده می شود.

براساس شدت بیماری و میزان عوارض بیماری تصمیمات درمانی گرفته می شود.

درمان استروئیدی در بیماران با علائم تشدید یافته و حمله ای صورت می گیرد.

درمان های بیولوژیکی (با یا بدون داروهای تنظیم کننده سیستم ایمنی) در بیمارانی که در معرض خطر بالاتری هستند جهت ثبات و کنترل بیماری استفاده می شود.

تغذیه ی با لوله معده یا روده، جهت درمان در کودکان موثر است.

در تمام بیماران مبتلا به این بیماری باید مشاوره جهت جلوگیری از مصرف سیگار و ترک آن صورت گیرد.

اقدامات پیشگیرانه در این بیماران از اهمیت بالایی برخوردار است.

بیماران مبتلا به بیماری کرون در خطر ابتلا به بیماری های زیر می باشند:

سرطان، پوکی استخوان، کم خونی، کمبودهای تغذیه ای، افسردگی، عفونت و عوارض ترمبوتیک.

دکتر فاطمه دهقانی فیروزآبادی
پزشک عمومی

دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی

منبع