افرادی هستند که جنس ظاهری و احساس تجربه شده ی آن ها با نوع جنسیت آنها متفاوت می باشد. این گونه افراد و افراد با اختلال تنوع جنسیت ممکن است دچار اختلال جنسیتی شوند (به عنوان مثال، اضطراب به دنبال این ناهماهنگی) و اغلب از مراقبت های کافی به علت موانع درمانی برخوردار نمی شوند.
هویت جنسی با گرایش جنسی، رشد جنسی و تظاهرات خارجی مخصوص به هر جنسیت متمایز است.
آموزش کارکنان مراکز درمانی در موارد زیر، به بهبود تعامل این نوع بیماران در ارتباط با آنها کمک می کند.
پزشکان مراقبت های اولیه (بسته به درجه راحتی و در دسترس بودن امکانات) می توانند اختلالات جنسیتی را ارزیابی کرده و بیماران تحت درمان با داروهای هورمونی را مدیریت کنند و بسته به شرایط بیمار مراقبت های اولیه و در صورت نیاز اقدامات ارجاع بیمار را فراهم کنند.
گرفتن شرح حال و انجام معاینه بالینی باید حساس و متناسب با علت مراجعه بیمار باشد.
پزشکان باید بیماری های روانی را در این افراد شناسایی و درمان کنند اما از این فرض که اختلالات روانی با هویت جنسی بیماران در ارتباط است باید خودداری کنند.
اقدامات پیشگیرانه باید براساس آناتومی فعلی بیمار، داروهای مورد استفاده و رفتارهای بیمار صورت گیرد.
درمان های هورمونی جهت تثبیت جنسیت که شامل موارد زیر هستند بی خطر بوده و اثرشان غیر قابل بازگشت می باشد:
درمان های جراحی تخصصی ممکن است نتایج خوبی در برخی از بیماران ارجاع شده داشته باشد.
نوجوانانی که بلوغ جنسی را در راه دارند باید از لحاظ سرکوب بلوغ برگشت پذیر ارزیابی شوند تا آینده ی مطمئن تر و آسوده تری داشته باشند.
تا زمانی که اطمینان از ثبات جنسیت وجود ندارد جنبه های درمانی جهت تثبیت جنسیت نباید انجام شود.
مراقبت های سازمان یافته تحت نظر چندین رشته می تواند نتایج بهینه و عالی در روند این بیماران داشته باشد اما به صورت همگانی در دسترس نیستند.
دکتر فاطمه دهقانی فیروزآبادی
پزشک عمومی
دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی