غیبت و عدم حضور در مدرسه در کودکان و نوجوانان
غیبت مکرر کودکان و نوجوانان در مدرسه موجب تاثیرات منفی در کوتاه مدت و درازمدت بر روی موارد زیر می شود:
- عملکرد تحصیلی و اجتماعی
- میزان فارغ التحصیلی از دبیرستان و دانشگاه
- میزان درآمد
- سلامتی جامعه
- میزان امید به زندگی در جامعه
اهداف تحقیقات قبلی جهت تمایز بین گریز و امتناع از شرکت کردن در مدرسه به علت اضطراب بوده است اما سیاست فعلی بر مبنای کاهش غیبت در مدرسه به هر علتی می باشد.
غیبت مکرر در مدرسه می تواند ناشی از همپوشانی موارد زیر باشد:
عوامل پزشکی، فردی، خانوادگی و اجتماعی که عبارتند از: بیماری مزمن، مشکلات روانی، مشکلات رفتاری مثل قلدری، فقدان حس امنیت در مدرسه، مشکلات سلامتی در خود یا سایر افراد خانواده، اختلافات والدین، وضعیت نامناسب مدرسه، مشکلات اقتصادی و مسائل حمل و نقل و رفت و آمد.
پزشکان خانواده بهترین افراد در شناسایی بیماران با غیبت های مکرر و انجام مداخلات زودرس جهت بیماران و تنظیم برنامه های درمانی متناسب با نیاز های پزشکی و اجتماعی بیماران هستند.
آگاه ساختن والدین کودکان از ارتباط مستقیم بین حضور در مدرسه و پیشرفت فرزندانشان می تواند در کاهش غیبت در مدرسه موثر باشد.
چنانچه غیبت ناشی از بیماری مزمن باشد باید هماهنگی مراقبت از کودکان با کارکنان مدرسه صورت پذیرد تا انتظارات کودکان جهت حضور در مدرسه فراهم شود.
مشکلات روانی که با حضور در مدرسه تداخل دارد اغلب با روانکاوی و دارودرمانی قابل درمان می باشد.
هنگام بررسی یک کودک با غیبت های مکرر، پزشکان باید در مورد رفتارهای ناشایست مثل قلدری سوال کنند ( حتی اگر کودک در گروه های آسیب پذیر شناخته نشده باشد.)
خانواده ها و مدارس در موارد زیر باید باهم همکاری داشته باشند:
- آموزش والدین
- درمان مشکلات روانی والدین
- تنظیم و شرکت دربرنامه های شکل گرفته در مدارس
دکتر فاطمه دهقانی فیروزآبادی
پزشک عمومی
دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی
