تولید جرم گوش یک فرایند طبیعی و حفاظتی برای کانال گوش است. اما چنانچه تجمع جرم گوش منجر به علائم هشدار (به طور مثال: کاهش شنوایی، خارش، درد، وزوز گوش) یا جلوگیری در ارزیابی کانال خارجی گوش، پرده گوش، یا سیستم شنوایی شود باید برداشته شود.
هم چنین بیمارانی که قادر به بیان کردن علام خود نیز نیستند خروج جرم گوش لازم است مانند:
خروج جرم گوش در برخی از بیماران که در خطر خونریزی کانال خارجی گوش هستند (مانند: بیماران مبتلا به مشکلات انعقادی، نارسایی کبدی، ترومبوسیتوپنی یا هموفیلی و افرادی که داروهای ضدپلاکت یا ضدانعقادخون مصرف می کنند) نیازمند مشاوره و بررسی بیشتری است.
روش های برداشتن جرم گوش شامل: مواد تجزیه کننده جرم گوش ، شستشوی گوش با یا بدون استفاده از تجزیه کننده های جرم گوش قبل از شستشو، خروج با وسایل دستی می باشد.
شستشوی گوش با سرنگ حبابی بزرگ برای بزرگسالان مناسب است.
برای برداشت جرم گوش ، از سواب های پنبه ای، شمع گوش و قطره یا اسپری روغن زیتون باید پرهیز کرد.
چنانچه تلاش های مکرر جهت برداشت جرم گوش با انواع روش های درمانی موثر نباشد، پزشکان باید بیمار را به متخصص گوش و حلق و بینی ارجاع بدهند.
در بیماران با علائم پایدار علی رغم برداشتن جرم گوش ، باید سریعا بررسی از لحاظ تشخیص های دیگر انجام گیرد.
دکتر فاطمه دهقانی فیروزآبادی
پزشک عمومی
دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی