سالانه تعداد قابل توجهی از افراد به علت بی خوابی به پزشکان خانواده مراجعه می کنند.
- اگرچه تغییر الگوی رفتاری، پایه اصلی درمان می باشد اما گاهی بیماران ممکن است به درمان دارویی نیاز داشته باشند.
- آگاهی از خطرات و فواید داروهای بی خوابی بسیار مهم است.
- استفاده از ملاتونین آهسته رهش و دوکسپین، به عنوان خط اول درمان در افراد مسن توصیه می شود.
- در صورت موثر نبودن درمان های خط اول، توصیه به استفاده از داروهای زولپیدم، ازوپیکلون و زالپلون می شود.
- از ملاتونین و داروهای زولپیدم، ازوپیکلون و زالپلون در تمام افراد با اختلال در شروع خواب استفاده می شود.
- از دوز کم دوکسپین و داروهای زولپیدم، ازوپیکلون و زالپلون در افراد با اختلال در اواسط چرخه خواب استفاده می شود.
- به علت در دسترس بودن داروهای بالا، از بنزودیازپین ها (که دارای عارضه ی وابستگی و سوء مصرف هستند) استفاده نمی شود.
- اگرچه داروهای با مکانیسم آنتاگونیست گیرنده ارکسین (سوورکسانت) به نظر می رسد به طور نسبی در اختلال خواب موثر باشند اما علاوه برمشکل گران بودن، موثرتر از داروهای بالا (زولپیدم، ازوپیکلون و زالپلون) نیستند.
- از داروهای زیر در درمان اختلال خواب استفاده نمی شود مگر اینکه به عنوان انتخاب اول در درمان بیماری دیگری استفاده شود:
1.آنتی هیستامین ها
2.داروهای ضدصرع
3.داروهای آنتی سایکوتیک آتیپیک
- افراد مبتلا به آپنه ی خواب یا بیماری مزمن ریه (با کاهش اکسیژن خون شبانه) باید قبل از تجویز داروی آرام بخش توسط متخصص خواب ارزیابی شوند.
دکتر فاطمه دهقانی فیروزآبادی
پزشک عمومی