احتباس ادراری در بزرگسالان: ارزیابی و مدیریت اولیه

احتباس ادراری به ناتوانی در دفع اختیاری ادرار کافی به صورت حاد یا مزمن است.

این شرایط به طور عمده مردان را درگیر می کند.

از شایع ترین علل احتباس ادراری، انسداد است و در 53 درصد موارد، هیپرپلازی خوش خیم پروستات وجود دارد.

علل دیگر شامل علل عفونی، التهابی، عصبی و برخی علل ناشناخته می باشد.

ارزیابی اولیه بیماران باید شامل گرفتن یک تاریخچه دقیق در موارد زیر است:

1. داروهایی که بیمار در حال حاضر استفاده میکند
2. داروهایی که بیمار بدون نسخه پزشک مصرف می کند
3. داروهای گیاهی

سپس جهت بیماران باید معاینه فیزیکی و ارزیابی عصبی صورت گیرد و آزمایش تشخیصی جهت اندازه گیری حجم باقیمانده ادراری انجام شود.

توافقی جهت مقدار حجم باقیمانده ادراری در موارد احتباس ادراری حاد وجود ندارد اما انجمن ارولوژی احتباس ادراری مزمن را به عنوان حجم باقیمانده ادراری بیشتر از 300 میلی گرم در دو نوبت جداگانه وحداقل برای شش ماه تعریف کرده است.

مدیریت اولیه احتباس ادراری شامل ارزیابی میزان انسداد مجرای ادراری و انجام کاتتراسیون سریع جهت رفع فشار بر روی مثانه می باشد.

کاتترهای سوپراپوبیک باعث بهبودی بهتربیمار شده و خطر عفونت باکتریایی مثانه و مجاری ادراری و احتمال کاتترگذاری مجدد در کوتاه مدت را کاهش می دهند.

کاتترهای آغشته به آلیاژ نقره و آنتی بیوتیک از لحاظ بالینی در کاهش عوارض بی ارزش هستند.

مدیریت تکمیلی و درمان کامل تر، با تعیین علت احتباس ادراری و میزان مزمن بودن آن سنجیده می شود و شامل استفاده از مسدودکننده های آلفا همراه با آزمایشات تخلیه ادراری می باشد.

بیماران با احتباس ادراری به علت بیماری های عصبی پیش زمینه ای باید تحت نظر متخصصان اعصاب و ارولوژی بطور همزمان قرار بگیرند.

دکتر فاطمه دهقانی فیروزآبادی
پزشک عمومی

دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی

منبع