لنفوم (آموزش همگانی)

لنفوم سرطانی است که از دستگاه لنفاوی منشا می گیرد. دستگاه لنفاوی شبکه ای از گره های لنفاوی را به صورت  ساختارهای گرد و کوچک در زیر پوست تشکیل می دهد که به طور گسترده ای در سراسر بدن از جمله گردن، زیر بغل، کشاله ران و ... یافت می شوند و نقش کلیدی در سیستم ایمنی بدن ایفا می کنند. لنفوم انواع مختلفی دارد که معمولاً به عنوان لنفوم غیر هوچکین و لنفوم هوچکین طبقه بندی می شود.

چه کسانی به لنفوم مبتلا می شوند؟

امکان ایجاد لنفوم در همه افراد وجود دارد اما در دو گروه سنی متفاوت شایع تر است: در جوانان (سنین 20 تا 30 سال) و در سنین بالا (بالاتر از 60 سال). مردان نسبت به زنان در معرض خطر بیشتری هستند و درصد ابتلا در افراد سیگاری و چاق نیز در هر دو جنس بالا است.

نشانه های لنفوم چیست؟

لنفوم معمولاً باعث تورم و بزرگی یک یا چند غده لنفاوی می شود. این علایم بیشتر در غدد لنفاوی گردن و زیر بغل به صورت برآمدگی های بزرگتر از حد معمول مشاهده می شوند که اغلب قابل لمس و بدون درد هستند. علایم دیگر لنفوم، احساس خستگی، کاهش وزن غیر قابل توضیح و یا  تعریق غیر عادی در شب به گونه ای که لباس های بیمار خیس می شود.

تشخیص لنفوم

اگر پزشک به لنفوم مشکوک باشد آزمایش خون یا سی تی اسکن تجویز می کند. گاهی پزشک بخش کوچکی از گره لنفاوی متورم را برای بررسی میکروسکوپی از بدن خارج می کند که به این عمل بیوپسی گفته می شود.

درمان لنفوم

معمولا پزشکان بسته به نوع و شدت لنفوم از داروهای داخل وریدی به نام شیمی درمانی و پرتودرمانی استفاده می کنند که برای تابش اشعه به منظور از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می شود.

آیا می توان آن را درمان کرد؟

لنفوم به طور موثری قابل درمان است. از هر 10 نفر، 7 نفر از بیماران مبتلا به لنفوم غیر هوچکین و از هر 5 نفر، 4 نفر ازبیماران مبتلا به لنفوم هوچکین، پس از تشخیص به مدت 5 سال زنده مانده اند.

آیا پس از درمان نیاز به مراجعه به پزشک دارم؟

بله، اکثر بیماران مبتلا به لنفوم پس از بهبودی دچار عود بیماری می شوند. همچنین به دلیل عوارض جانبی ناخواسته داروها و پرتودرمانی لازم است که به طور مرتب به پزشک مراجعه کنید.

سیده طاهره میرصالحی
کارشناس زیست شناسی و کارشناس ارشد بیوشیمی

دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی

منبع