ذهن‌خوانی با کمک نوار مغزی
تکنیک جدیدی توسط دانشمندان علوم اعصاب ابداع شده که قادر است براساس داده‌های EEG، تصاویری که افراد به آن نگاه می‌کنند را به صورت دیجیتالی بازسازی کند. در واقع محققان با بررسی نوار مغزی می‌توانند ذهن شخص را بخوانند و بفهمند مغز او مشغول تماشای چه تصویری است!
همانطور که می‌دانید، وقتی چیزی را می‌بینیم مغز ما یک تصویر ذهنی ایجاد می‌کند که درواقع درک ما از آن شیء است. دانشمندان توانستند با استفاده از نوار مغز، این رویکرد ذهنی را تفسیر کرده و آن را به یک تصویر واقعی تبدیل کنند.
برای انجام این مطالعه، به افراد مورد آزمایش که به تجهیزات EEG متصل بودند، تصاویری از چهره‌های مختلف نشان داده و فعالیت مغز آنها ثبت شد، سپس به‌وسیله‌ی یک تکنیک مبتنی بر الگوریتم‌های هوش مصنوعی، از این داده‌ها برای بازسازی تصویر ذهنی افراد استفاده شد.
این اولین بار نیست که محققان قادر به بازسازی تصاویر براساس محرک‌های دیداری و با استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری عصبی شده‌اند. نستور از پیشگامان این روش است که در گذشته نیز توانست با استفاده از داده‌های تصویربرداری FMRI (نوعی ام آر آی) ذهن افراد را بخواند، اما این نخستین بار است که انجام این کار با کمک نوار مغزی امکان‌پذیر شده است.
بررسی مغز با FMRI کار مشکلی است و این دستگاه عریض و طویل همه جا در دسترس نیست. اما نوار مغزی در مقایسه با آن پتانسیل عملکردی و کاربردی بیشتری دارد و این مسئله باعث شده که نسبت به سایر تکنیک‌ها، رایج تر و ارزان تر و قابل حمل‌تر باشد. دقت زمانی نیز در نوارمغزی بالاتر است، یعنی می‌تواند چگونگی ایجاد یک تصویر ذهنی را در مدت‌زمان چند میلی‌ثانیه با جزئیات دقیق‌تری بررسی کند.
FMRI، فعالیت را در مقیاس زمانی ثانیه و EEG در مقیاس میلی‌ثانیه ضبط می‌کند. بنابراین با استفاده از نوار مغزی، می‌توانیم با جزئیات بسیار دقیق، چگونگی ایجاد تصویر ذهنی از یک چهره را ببینیم. در واقع محققان توانستند تخمین بزنند که حدود ۱۷۰ میلی‌ثانیه (۰٫۱۷ ثانیه) طول می‌کشد تا مغز ما یک تصویر خوب از چهره‌ای که می‌بینیم، ایجاد کند.
با توجه به محدودیت‌های ظاهری EEG، بسیاری از محققان به کاربرد آن شک داشتند اما این مطالعه به شک آنها پایان داد و اثبات کرد که نوار مغزی، پتانسیل استفاده برای این نوع بازسازی تصویر را دارد.
از دیدگاه نوروتکنولوژی، استفاده از داده‌های EEG برای بازسازی تصویر، پتانسیل نظری و عملی زیادی دارد به ویژه که سیستم آن نسبتاً ارزان و قابل حمل است.
در حال حاضر امکان خواندن تصاویری از چهره فراهم شده که فرد در همان لحظه به آنها نگاه می‌کند. اما به عنوان قدم بعدی محققان در تلاش‌اند که به خواندن حافظه بپردازند، یعنی خواندن تصاویری که فرد به آنها فکر می‌کند. ضمن اینکه می‌خواهند این توانایی تفسیر را به طیف گسترده‌تری از اشیاء، توسعه دهند.
نستور می‌گوید این تکنیک می‌تواند برای افرادی که قادر به برقراری ارتباط کلامی نیستند، یک راه برقراری ارتباط ایجاد کند. این روش نه‌تنها از آنچه که فرد درک می‌کند، بلکه از آنچه که افراد به یاد می‌آورند یا تصور می‌کنند یا می‌خواهند بیان کنند نیز می‌تواند یک بازسازی عصبی ایجاد کند.
این تکنیک می‌تواند برای موارد قانونی نیز استفاده شود. برای مثال می‌توان به جای توضیحات کلامی نامعتبر از این روش برای جمع‌آوری اطلاعات شاهدان عینی درباره‌ی مظنونین استفاده کرد.
نستور همچنین بیان می‌کند یک واقعیت هیجان‌انگیز درباره‌ی این تکنیک این است که ما در این روش مربع‌ها و مثلث‌ها را بازسازی نمی‌کنیم بلکه تصویر واقعی چهره‌ی یک فرد را با جزئیات بسیار زیاد و دقیق بازسازی می‌کنیم.
این حقیقت که اکنون ما می‌توانیم آنچه که افراد می‌بینند را بر اساس فعالیت مغزشان بازسازی کنیم، فرصت‌های زیادی را فراهم می‌کند. این فناوری، محتوای درونی ذهن را آشکار می‌سازد و راهی برای کشف و دسترسی و به اشتراک گذاشتن ادراک و حافظه و تخیل را در اختیارمان قرار می‌دهد.
البته باید ابعاد منفی این موضوع را هم در نظر داشت، فکر می‌کنید در آینده تا چه حد از این پیشرفت سواستفاده می‌شود؟
